Czy zastanawialiście się kiedyś, jak pszczelarz rozpoznaje odmiany miodu, które pozyskuje? Skąd wiadomo, że dany miód jest akacjowy, a inny np. lipowy? Zobaczcie jak rozpoznać odmiany miodu na różne sposoby.
Pszczelarze często spotykają się z tym samym pytaniem konsumentów, kupujących od nich miód. Brzmi ono mniej więcej tak: „Jak pan rozpoznaje, że dany miód jest np. akacjowy a nie lipowy?”. Albo: „Skąd wiadomo, że miód pozyskany teraz jest np. faceliowy albo spadziowy?”
Nadszedł czas, aby w prosty sposób wytłumaczyć tę sprawę. Odpowiedź nie jest zbyt skomplikowana. Otóż odmiany miodów pozyskuje się w odpowiednich sezonach. Przykładowo wiosną i wczesnym latem można zebrać w pasiece miód rzepakowy lub akacjowy, ale już nie lipowy i gryczany. Lipa i gryka kwitną w środku lata, w czasie, gdy nie kwitnie już akacja oraz rzepak. Zatem termin zbioru to pierwsze kryterium rozpoznania odmiany miodu.
Termin kwitnienia roślin to pierwsza podpowiedź przy rozpoznawaniu odmiany miodu. Miód faceliowy i fasolowy mogą wyglądać podobnie do akacjowego. Ale tylko akacja kwitnie na przełomie maja i czerwca.
Dla pszczelarzy oczywiste jest to, że jeśli pasieka stoi w lesie pełnym drzew akacji to pozyskany miód po jej kwitnieniu będzie akacjowy. Można mieć niemal zupełną pewność jeśli w koło pasieki nie ma żadnych pól uprawnych, gdzie kwitłyby masowo inne rośliny miododajne, oraz nie wystąpiła spadź.
Jeszcze bardziej oczywiste staje się rozpoznanie odmiany miodu w pasiekach wędrownych, które przewożą ule w różne miejsca. Np. ustawiane są bardzo blisko plantacji rzepaku, gdy on kwitnie, albo facelii lub gryki. Pszczoły wtedy z pewnością będą korzystać z najbliższego ich uli pokarmu i nie będą latać daleko w poszukiwaniu innego nektaru.
Poznaj smak miodu, który zyskuje w Polsce popularność – oto miód słonecznikowy.
Wielu konsumentów zastanawia się, jak pszczelarz rozpoznaje odmiany miodu. Skąd wie, że w plastrach ma miód akacjowy, a nie lipowy, a może rzepakowy zamiast nawłociowego. Rozpoznawanie miodów nie jest jednak dla profesjonalistów takie trudne.
Dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu pszczelarze potrafią bardzo łatwo rozpoznawać odmianę miodu po jego wyglądzie i smaku. W pierwszym przypadku chodzi tu przede wszystkim o charakterystyczną barwę miodu np. jasno żółtą (akacja, facelia, rzepak), bursztynową (lipa, malina), czy ciemnobrązową (spadź i gryka).
W drugim przypadku pszczelarz smakuje i wącha miód. To jeszcze dokładniejszy sposób rozpoznania odmiany miodu. Zwykle miody niosą zapach kwiatów, z których pochodzą i nie ma wątpliwości co do ich odmiany. Szczególnie charakterystycznie pachnie miód rzepakowy, miód akacjowy, miód lipowy, miód gryczany, miód wrzosowy, czy też miód spadziowy oraz miód nawłociowy.
Do najciemniejszych miodów zalicza się spadziowy i gryczany. Na pierwszy rzut oka w słoiku wyglądają podobnie. Jednak to smak i aromat miodów pozwoli bezbłędnie określić ich odmianę.
A jak jeszcze dokładniej rozpoznać odmiany miodu? Jeśli pszczelarz chciałby mieć stuprocentową pewność, co do odmiany miodu jaką pozyskał, może skorzystać z pomocy specjalistycznego laboratorium. Po wysłaniu do niego próbki miodu badacze obserwują go pod mikroskopem. Wypatrują ziaren pyłku i je rozpoznają. Pyłek kwiatowy z różnych roślin wygląda inaczej i dzięki tej wiedzy można ocenić, czy miód jest np. faceliowy czy fasolowy, a może lipowy czy malinowy.
Dzięki analizie pyłkowej w laboratorium wiadomo także jaki jest udział w miodzie nektaru z poszczególnych roślin. Szczególnie ważne jest to w przypadku miodów wielokwiatowych, w których często nie jest łatwo organoleptycznie ocenić ich rodzaj.
Przykładowo wiosenny miód wielokwiatowy może wyglądać, jak rzepakowy i mieć dominujący zapach kwiatów rzepaku. Jednak w przypadku analizy pyłkowej można dowiedzieć się, że w jego skład wchodzi nektar z wielu gatunków np. 30 proc. stanowi rzepak, 30 proc. mniszek lekarski, a 40 proc. drzewa owocowe.
Dokładna analiza pyłkowa przeprowadzona w laboratorium pozwala precyzyjnie określić odmianę miodu. Eksperci rozpoznają nektar z którego powstał miód na podstawie wyglądu ziaren pyłku kwiatowego. Mogą także policzyć procentowy udział poszczególnych gatunków w miodzie. Jest to szczególnie cenne w przypadku miodów wielokwiatowych.
