ambrozja
Z pewnością wiecie, że pyłek z różnych gatunków roślin jest bardzo różnorodny. Pod mikroskopem widać, że jego ziarna mogą być gładkie lub wręcz przeciwnie – bardzo chropowate, a nawet kolczaste.
Czy wiecie, że jego powierzchnia ma ogromne znaczenie dla pszczół. Chropowaty, kolczasty pyłek bardzo łatwo się ze sobą łączy, „skleja”, dlatego robotnicom łatwo jest go zebrać i ulepić z niego duże obnóża, aby przetransportować ten pokarm do ula. Natomiast gładkiego pyłku pszczoły nie są w stanie dużo zgromadzić w ‘koszyczkach’.
Warto podkreślić że ten ‘śliski’ pyłek, pochodzi z roślin wiatropylnych, które nie potrzebują do zapylenia pomocy ze strony owadów. Jest on lekki i sypki, więc przy byle powiewie wiatru roznosi go łatwo po okolicy na inne kwiaty. Natomiast rośliny owadopylne wytwarzają taki pyłek, który pszczoły mogą łatwo zebrać – pełen wyrostków i wybrzuszeń, łatwo o siebie zahaczających i powodujących zlepianie się ziaren.
Chociaż rośliny wiatropylne nie wykształciły kwiatów, które przyciągałyby do siebie owady, czasami pszczoły przylatują do nich i z trudem zbierają drobinki pyłku. Dzieje się tak np. wczesną wiosną, gdy pyłek innych roślin (owadopylnych) jest jeszcze dla robotnic nieosiągalny. Wiatropylna leszczyna staje się wtedy źródłem pierwszego pyłku, który pszczoły znoszą do ula, tworząc bardzo niewielkie obnóża.
Na zdjęciach widać gładkie ziarna pyłku roślin wiatropylnych (trawy tymotki, olchy) oraz kolczaste/chropowate ziarna pyłku roślin owadopylnych z rodziny astrowatych (stokrotka, ambrozja).
Przeczytaj także tekst o prozdrowotnych właściwościach pyłku pszczelego.
