Wiele osób zastanawia się co pszczoły robią zimą? Skoro nie wylatują z ula to znaczy, że śpią? Prawda jest zupełnie inna. Pszczoły zimą nie śpią. W tym czasie wykonują bardzo ważną pracę – dbają o to, aby cała rodzina owadów nie umarła z zimna.
Pasieka cała w bieli i ule przysypane śniegiem. Jeśli pogoda dopisze zimą to taki malowniczy widok możemy zobaczyć. Jeśli mróz się utrzyma, to przez kilka tygodni, albo i miesięcy z ula nie wyjdzie ani jedna pszczoła. Przypadkowy obserwator może dojść do wniosku, że w tym czasie dziesiątki tysięcy pracowitych owadów śpią. W ten sposób czekają do wiosny, aż skończy się zima. Niemal tak samo jak hibernujące niedźwiedzie.
Jednak ten scenariusz nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Pszczoły zimą nie śpią. I chociaż nie są tak aktywne jak latem, wykonują bardzo ważne zadanie. Ogrzewają siebie nawzajem i chronią przed zamarznięciem.
Robotnice są w stanie wytworzyć ciepło w ulu korzystając z zapasów miodu. Jedzą go, a to daje im energię do pracy mięśniami. Drżące mięśnie owadów wytwarzają wyższą temperaturę, która ogrzewa kłąb zimujących pszczół.
Patrząc na pszczoły zimą możemy podziwiać niezwykłe przystosowanie owadów do trudnych warunków. Wszystkie zimujące pszczoły – robotnice oraz królowa – zbierają się w ciasną kulę, tworząc tzw. kłąb. W kłębie tym dużo łatwiej jest im ogrzewać się wzajemnie i nie dopuścić do wychłodzenia.
Robotnice pobierają pokarm, który zgromadziły na zimę i go po trochu jedzą. Dzięki temu mają energię, aby wprowadzać swoje mięśnie w drżenie, co generuje ciepło. W ten sposób setki pszczół wytwarzają dość ciepła, aby podnieść temperaturę do 25 stopni w środku kłębu. Jest to możliwe nawet gdy na dworze panuje mróz. Można zatem powiedzieć, że pszczoły zimą nie śpią, ale zamieniają się w system ogrzewania.
Na pierwszy rzut oka zimą w pasiece nic się nie dzieje. Jednak są to tylko pozory. W każdym ulu rozgrywa się walka o przetrwanie. A jej wynik zależy od ilości zapasów pokarmu.
Aby całe pszczele przedsięwzięcie odniosło sukces, musi następować rotacja, czyli zamiana pszczół miejscami. Oznacza to, że owady znajdujące się w środku kłębu, tam gdzie temperatura jest najwyższa, ustępują miejsca tym, które siedzą na obrzeżach.
Jest to ważne, ponieważ w zewnętrznej części kuli, którą tworzą owady jest znacznie chłodniej, nawet 7-10 stopni. A to już jest temperatura graniczna, przy której pszczoły wpadają w odrętwienie.
Jedynym owadem, który pozostaje wciąż w centrum ogrzewanej kuli jest królowa. Od jej przeżycia zimy w dobrej kondycji zależy, czy cały rój na wiosnę wznowi rozwój i przeżyje. Królowa, czyli pszczela matka jest jedynym płodnym osobnikiem roju. Jej zdolność do składania jajeczek zależy od utrzymania stałej temperatury.
Zachęcamy do zakupu na zimę wspaniałych miodów, które pozwolą Wam zadbać o swoje zdrowie.
W trakcie zimy pszczelarz musi kontrolować poziom zapasów pokarmu w każdym ulu. Jeśli jest on na wyczerpaniu i pszczołom zabraknie go do nastania wiosny, musi dodać go awaryjnie.
Jak widzimy, pszczoły bardzo sprawnie potrafią same o siebie zadbać. Wytwarzając za pomocą drżeń własnych mięśni ciepło. Aby mogło się to dziać bez przerw do wiosny, musi być spełniony jeden warunek. Zapasy pokarmu muszą być dostatecznie duże.
W tym miejscu niezbędna jest czujność pszczelarza, który zimą powinien co jakiś czas sprawdzać stan uli i poziom zużycia pokarmu przez pszczoły. Jest na to kilka sposobów, o czym napiszemy w kolejnych artykułach. Jeśli ilość pokarmu okazałaby się niewystarczająca, pszczelarz musi natychmiast dołożyć kolejną porcję. Co pozwoli owadom dalej ogrzewać swój rój.
Pierzga pszczela – najzdrowszy produkt z ula. Wypróbuj jego skuteczność
